نقش ویترین در حفاظت سازهای زهی موزه ی موسیقی ایران

این پژوهش موردی – توصیفی با هدف رفع کمبود تحقیقات تخصصی در زمینه ساخت و طراحی ویترین های استاندارد و مناسب و روش های کنترل شرایط محیطی برای آثار فرهنگی من جمله سازها ی زهی که عنصر اصلی آن ها از مواد آلی است شکل گرفته و به دنبال گردآوری، تهیه و تنظیم اطلاعات لازم و بطور مشخص جهت حفاظت بهینه ی سازهای زهی موزه ی موسیقی ایران انجام شده است؛ و روش مطالعاتی آن کتابخانه ای بوده که از طریق مکاتبه با شرکت های بین المللی سازنده ی ویترین، کسب اطلاعات صورت گرفته است. مطالعات مستند نگاری نیز از موزه ی موسیقی ایران به منظور شناسایی شرایط محیطی و تطبیق آن با استاندارد های حفاظتی به عمل آمده است. روش حفاظت سازهای زهی موزه ی موسیقی ایران در ویترین و محیط ، دارای اشکالاتی است،از جمله: استفاده از مواد و مصالح غیرمستحکم(شیشه، فلز، پارچه)در ابزار نمایش وعدم استفاده از پوشش مناسب برای جلوگیری از واکنش های شیمیایی،عدم کنترل شرایط محیطی،عدم وجود ویترین های مناسب، به گونه ای که وجود درزهایی درآن موجب ورود آلودگی هوای محیط می گردد. لذا پیشنهاد می گردد برای ویترین ها استانداردها و اصول زیر رعایت شوند:1- استفاده از ترکیبات خنثی و الکترواستاتیک در ساختار مواد فلزی ، عایق، رنگ ویترین ها 2- استفاده از شیشه های لمینت و حاوی لایه سکوریت برای ضد ضربه کردن و عدم بروز آسیب به آثار در هنگام ضربه و حادثه ی سنگین3- استفاده از دستگاه های مخصوص جذب گازهای آلاینده ی محیط موزه و کنترل رطوبت نسبی و دمای محیط و ویترین 4-کنترل دما و اشعه های ماوراءبنفش از طریق استاندارد سازی نور لامپهای ویترین و محیط تا حداکثر درجه ی لوکس و یو وی مناسب. در نتیجه :در طراحی و ارائه ی ویترین ِاستاندارد باید ابتدا ارزش ، مفهوم و اندازه ی اثر ، سه بعدی یا مسطح بودن برای دید از همه ی جهت ها ، لحاظ شود و از منظر حفاظت : به میزان مقاومت ، آسیب وقدمتِ اثر ،تدابیر حفاظتی من جمله استفاده از دستگاه های مخصوص تنظیم رطوبت ، دما و هوا وکنترل حساسیت و گرمای نور داخل ویترین لحظ شود که در نهایت چون از شریط محیطی موزه تاثیر پذیر است باید شرایط محیطی و آب و هوایی موزه کاملا خنثی و بی اثر باشد .